zaterdag 12 december 2009

Europa ontvangt 76.300 asielzoekers per jaar.

In 2008 ontvingen de 27 EU landen samen 76.300 asielzoekers, dat werd door Eurostat bekend gemaakt. De grootste groep bestond uit Irakezen (22% van de goedkeuringen), gevolgd door Somalië (12%), Rusland (10%), Afghanistan (7%) en Eritrea (6%). In 2008 namen de 27 EU lidstaten samen 281.100 asielbeslissingen. Daarvan werden 59.300 (28%) aanvragen in eerste aanleg goedgekeurd. In beroep kregen nog eens 17.000 (24%) asielzoekers een vluchtelingenstatus, meestal wegens humanitaire redenen. Wie in België asiel vraagt maakt in verhouding minder kans: 25,7% in eerste instantie en 7,6 % in beroep.

De grote landen als Frankrijk (11 500), Duitsland (10 700) en Groot-Brittannië (10 200) vangen de meeste vluchtelingen op, maar ook Zweden (8.700), Nederland (6.100) en Oostenrijk (5.700) leveren een aanzienlijke inspanning. In België werden 18.860 beslissingen genomen. In totaal verkregen 3.905 mensen asiel (3.505 in eerste aanleg en 395 in beroep). Nederland heeft echter beslist om het aantal asielzoekers verminderen door ze niet langer groepsgewijs bescherming te bieden. Nu nog wordt aan asielzoekers uit Ivoorkust en Soedan bescherming geboden, net als voorheen aan asielzoekers uit Irak en Somalië. Daaraan maakt zij nu een einde aan. Het huidige beleid heeft een aanzuigende werking op economische gelukszoekers en is fraudegevoelig. Albayrak gelooft sterk in harmonisatie van het asielbeleid in de 27 landen van de Europese Unie, maar stelt vast dat daarvoor nog veel tijd nodig is.

Een ander Nederlands probleem is de opvang van minderjarige asielzoekers. Het aantal minderjarige asielzoekers neemt met de dag toe, in 2007 waren het er 433, de eerste drie kwartalen van 2009 het er al 534. Nu verblijven veel van deze zogenoemde AMA's (alleenstaande minderjarige asielzoekers) nog in speciale opvang totdat ze achttien zijn. De beschermde opvang is bedoeld voor AMA's vanaf twaalf jaar die het slachtoffer dreigen te worden van mensenhandel. Er is dag en nacht begeleiding en camera's en beveiligers houden de situatie rond de gebouwen in de gaten. Daarna moeten ze op eigen initiatief het land verlaten, maar niet alle jongeren verlaten daadwerkelijk het land. Volgens de Telegraaf wil Albayrak de kinderen zonodig opsluiten in jeugdgevangenissen. Wellicht zal Nederland daarom uitgeprocedeerde alleenstaande minderjarige asielzoekers sneller het land uitzetten om te voorkomen dat ze in de illegaliteit belanden.

Jongeren die in België aankomen zonder ouders of familie verblijven eerst kort in een centrum voor eerste opvang voor oriëntatie en observatie. De jongeren verblijven er ongeveer twee weken en gaan daarna meestal naar een andere opvangstructuur, die aansluit op hun individuele en administratieve situatie. Een voogd beschermt de belangen van de minderjarige en helpt hem keuzes voor de toekomst te maken. De jongeren worden beschermd tot ze achttien zijn en worden niet uitgewezen.

In België verhuist de AMA naar een opvangstructuur voor alleenstaande minderjarige asielzoekers. Hij verblijft dan in een afzonderlijke leefgroep, met een eigen team van begeleiders en opvoeders. Dat team volgt de jongere tijdens de hele asielprocedure en probeert hem zo zelfstandig en verantwoordelijk mogelijk te maken. Fedasil telt 7 federale opvangcentra met aangepaste structuren voor deze jongeren. Ook enkele Rode Kruiscentra bieden dergelijke opvangplaatsen. Volgens cijfers van FOD Justitie kwamen er vorig jaar 356 niet-begeleide minderjarigen ons land binnen. Dit jaar waren dat er eind augustus al 392.

Zoals alle minderjarigen in België gaan ook deze jongens en meisjes naar school. Nieuwkomers komen terecht in een onthaalklas, waar ze klaargestoomd worden voor het normale onderwijs en snel onze taal leren. Daarna gaan ze naar een gewone klas die past bij hun niveau. Minderjarigen die met hun ouders illegaal in België verblijven, hebben recht op maatschappelijke dienstverlening. Daardoor hebben minderjarigen, van wie het OCMW vooraf vaststelde dat ze behoeftig zijn, recht op materiële steun in een federale instelling. Om ze niet van hun ouders te scheiden, is dit opvangrecht de facto uitgebreid naar de ouders.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten