Ze is de zestig voorbij en maakt kunst met een politieke en kritische inslag. Toch is Dara Birnbaum nog even hedendaags en actueel als in de jaren 70 toen ze met haar video installaties de maatschappij bevroeg. Ze groeide op in een klimaat van politieke crisis (Vietnam, J.F. Kennedy en Martin Luther King), maar toch behield ze haar peilloze gevoel voor romantiek. Nog steeds stelt ze in vraag hoe we naar politieke gebeurtenissen kijken, hoe we gemanipuleerd worden door beeld, TV en multimedia. Net nu we onze plaats zoeken tussen digitale fenomenen zoals Facebook, Netlog of Twitter. Eén van Biornbaums bekendste kunstwerken ontrafelt het fenomeen van Wonderwoman, een succesvolle Amerikaanse TV serie. Birnbaum toon dat Wonderwoman helemaal niet zo onschuldig is. We denken dat we vrij zijn omdat we onze TV aanzetten en kunnen kiezen tussen honderden kanalen of vrij internetten. Maar is dat zo?
Parallel aan de tentoonstelling wordt door het SMAK een boek ontwikkeld dat een volledig beeld zal brengen van Birnbaums werk. Op basis van het persoonlijke archief en met onuitgegeven materiaal wordt het verhaal verteld van een kunstenaar, als vrouw met een onverdroten hang naar kennis en inzicht. Steve Jacobs benadert de architectuurachtergrond en visie op stedenbouw van Birnbaum. Marina Grzinic zal het hebben over de benadering van de installaties in het kader van biopolitiek. Sigrid Adorf brengt Birnbaums werk in het licht van andere feministische videokunst. Een andere benadering komt er van Marianne Brouwer vanuit psychoanalytisch standpunt. Diedrich Diedrichsen schrijft over de punkhouding en de rol die muziek speelt in wat haar werk kan betekenen. Michael Newman zal een uitgebreid essay schrijven over het aspect van het bewegende beeld en de evolutie ervan in de jaren 70 en 80 in verband met haar tijdgenoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten