De Vlaamse provincies nemen de handschoen op en maken van hun provincie een Fair Trade provincie. Het is een ambitieuze titel waarvoor ze zes ambitieuze uitdagingen aangaan. De provincie schaart zich achter de idee van Fair Trade en geeft zelf het goede voorbeeld door FairTrade producten aan te kopen. Niet minder dan 75% van de gemeenten in de provincie doet mee met Fair Trade gemeente en 60% van deze ingeschreven gemeenten behalen de titel. Een bepaald aantal provinciale instellingen consumeert minimum 2 Fair Trade producten en sensibiliseert het publiek. De provincie communiceert geregeld over de resultaten en alles wordt in goede banen geleid door een provinciale trekkersgroep. Met de zesde uitdaging wordt de link gelegd tussen Fair Trade (producten uit het Zuiden) en duurzame voeding van hier. Deze acties betekenen een belangrijke steun voor de kleinschalige boeren in het Zuiden, en ook extra aandacht voor lokale en duurzame landbouw in de eigen provincie.Ook de provincie Oost-Vlaanderen zet haar beste beentje voor. Zo wordt op de startdag vandaag 19 maart aan het provinciepersoneel een Fair Trade maaltijd aangeboden. Gedeputeerde Eddy Couckuyt maakte van de gelegenheid gebruik om een Fairtrade dessert klaar te maken. Gedeputeerde Couckuyt: “De provincie Oost-Vlaanderen voert al heel wat acties rond FairTrade en duurzaamheid. Zo worden al jaren Fair Trade producten zoals koffie en fruitsap gebruikt. Ook het beleid voert een beleid rond duurzaamheid, denk maar aan de bestekken die de provincie opstelt. Nu is het tijd om ook het personeel bij dit beleid te betrekken”. Bij ons is FairTrade een initiatief van Vredeseilanden, 11.11.11, Oxfam-Wereldwinkels en Max Havelaar.
Fair Trade is een partnership, gebaseerd op dialoog, transparantie en respect en zoekt een grotere rechtvaardigheid in de internationale handel. Eerlijke handel groeide uit het besef dat de baten van de groeiende internationale handel op een onrechtvaardige manier verdeeld zijn. De eerlijke handelsbeweging maakte van een solidaire handelsrelatie tussen Noord en Zuid haar handelsmerk. In het Zuiden ontvangen kleine en middelgrote producentengroepen een rechtvaardige prijs. De betrokken organisaties zoals NGO's (niet-gouvernementele organisaties) en keurmerkorganisaties (zoals Max Havelaar) controleren de Fair Trade richtlijnen in het Noorden.Kleine en middelgrote boeren krijgen via eerlijke handel toegang tot de exportmarkt. Voorheen produceerden zij enkel voor de lokale markt, tussenhandelaars bezaten het monopolie over afzet en vervoer. Via eerlijke handel verdient dezelfde producent een eerlijke prijs voor zijn product. Een prijs die wel zijn productiekosten vergoedt. Een prijs die bovendien ruimte laat voor sociale en ecologische investeringen. Deze kleine boeren wordt vaak alle toegang tot bankkrediet ontzegd omdat ze een te groot risico op afbetaling vormen. De tussenhandelaar biedt hen wel die mogelijkheid, maar dwingt hen om hun oogst als schuld aan een erg lage prijs af te geven. Eerlijke handel houdt deze kleine producent uit de klauwen van de tussenhandelaar. Levensbelangrijk voor de boer, want het onderhoud en de voorbereiding van de oogst kosten handenvol geld. De Fair Trade contracten zijn van lange duur. Dat vergemakkelijkt de planning op lange termijn en verzekert hen van een stabiele kapitaalinstroom. De uitstekende kwaliteit van hun artisanale producten garandeert interesse van andere marktspelers. Zo worden ze niet te afhankelijk van Fair Trade.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten